De werknemer treedt op 1 oktober 2018 in dienst bij een techbedrijf als Senior User Researcher. Tijdens het uitvoerige sollicitatieproces is ook gesproken over een mogelijke promotie naar de functie van Principal Researcher. De werknemer tekent uiteindelijk de schriftelijke arbeidsovereenkomst voor de functie Senior User Researcher.
Drie maanden na zijn indiensttreding spreken de werknemer en zijn leidinggevende weer over de zwaardere functie van Principal Researcher.
Vanaf 15 februari 2019 gaat de werknemer werken op een andere afdeling. Dit is reden voor de werknemer om zijn leidinggevende te vragen deze stap vast te leggen en zijn functie te wijzigen in die van Research Manager of Principal Researcher.
De werknemer vraagt bevestiging van de promotie op basis van de volgens hem gemaakte mondelinge afspraak.
De leidinggevende reageert niet op het verzoek. Eind juni 2019 kaart de werknemer de kwestie aan bij HR. Hij vraagt om aanpassing van zijn functie, salaris en arbeidsvoorwaarden met terugwerkende kracht vanaf 1 december 2018. Zijn leidinggevende is inmiddels uit dienst en er volgt een gesprek met de nieuwe leidinggevende en een medewerker van HR.
De nieuwe leidinggevende zegt dat hij geen bewijs heeft gevonden voor de promotie naar de functie van Principal Researcher.
De leidinggevende stelt voor om de werknemer via een vast proces voor te dragen voor promotie. De werknemer is het daar niet eens. Uiteindelijk sommeert hij het bedrijf hem te promoveren en zijn hogere salaris met terugwerkende kracht vanaf 29 oktober 2018 na te betalen. Dat doet de werkgever niet.
Op 12 november 2019 meldt de werknemer zich ziek en stelt hij een vordering in bij de Kantonrechter.
De werknemer vordert tewerkstelling als Principal Researcher als hij weer beter is. Hij vindt dat hij recht heeft op deze promotie op basis van de gemaakte bindende afspraak.
De kantonrechter oordeelt dat de werkgever een promotie niet schriftelijk heeft toegezegd.
Wat volgens de Kantonrecht wel blijkt, is dat de werknemer als Senior Researcher is benoemd. Dat is de functie waarop hij heeft gesolliciteerd, waarover hij enthousiast was, welke functie hem is aangeboden en welke hij heeft aanvaard.
De Kantonrechter: “De leidinggevende lijkt in het WhatsApp bericht een promotie van de werknemer wel te suggereren. Maar dat is geen toezegging.”.
Het is een luchtig WhatsAppberichtje. De Kantonrechter ziet het meer als een motiverend bedoelde opmerking voor de ambitieuze werknemer.
Daarbij blijkt uit gewisselde emails dat een promotie niet vanzelf gaat. Voordat de werknemer in dienst trad, is hem tijdens het sollicitatieproces uitgelegd dat voor de promotie naar de zwaardere functie een nieuwe sollicitatie nodig zou zijn.
De Kantonrechter vindt dat als de werknemer meer duidelijkheid had willen krijgen over de door hem gewenste vervolgstap, hij daar verder op had moeten aandringen.
De werknemer heeft het er tijdens het sollicitatieproces bij laten zitten en de functie van Senior Researcher geaccepteerd zonder harde afspraken te maken voor de toekomst.
Uit niets blijkt dat de promotie is toegezegd. De kantonrechter wijst daarom de vordering van de werknemer af.
Ook het argument dat de recruiter van de werkgever een fout moet hebben gemaakt in het sollicitatieproces en zij een toezegging over de promotie heeft gedaan in juni 2018, maakt de zaak niet anders. De werknemer kan ook deze uitspraken op geen enkele wijze onderbouwen.
Het kan niet anders. Deze werknemer moet nu de waarde kennen van schriftelijke afspraken. Maak je afspraken in de arbeidsrelatie, leg vast wat je afspreekt en ook waarom.
Wel zo helder, wel zo vertrouwd!
Bron: uitspraak Rechtbank Amsterdam 1 juni 2021
Loods.aanBoord ©
