Van juni 2018 tot december 2018 werkt een stagiair bij een software ontwikkelingsbedrijf op basis van een Heroes Traineeship Contract. Hij ontvangt voor zijn stage van 7 maanden € 4.209,50 bruto als stagevergoeding.
De jonge software developer vindt dat hij eigenlijk een werknemer is en geen stagiair of trainee.
Hij deed namelijk hetzelfde werk als de andere software developers in het bedrijf. Zijn stage was volgens hem een volwaardige baan. Daarom vindt hij dat hij recht heeft op loon en niet op een veel lagere stagevergoeding.
De stagiair vordert na afloop van de stage ruim € 6.400,00 als achterstallig loon.
Juridisch gezien is een stagiair een leerling of student die bij een bedrijf of instelling kennis en ervaring opdoet in het kader van een opleiding. Stage lopen is vaak een voorwaarde om een diploma, certificaat of studiepunten te kunnen behalen.
Kortom, een stageovereenkomst is een overeenkomst met een stagiair die stage loopt voor een opleiding.
Deze stagiair had al een diploma. En deze stagiair deed mee met de normale dagelijkse activiteiten van het bedrijf en werkte aan klantprojecten. De stagiair leverde daarmee een echte bijdrage aan de bedrijfsdoelstellingen.
De inhoud van deze stage was niet gelinkt aan een opleiding.
De Kantonrechter oordeelt dat alleen de ondernemer gebaad was bij deze stage. Dat leidde de rechter af uit een bijzondere clausule in de stageovereenkomst. Zou de stagiair na afloop van de stage namelijk niet in dienst willen treden bij het bedrijf, dan zou hij de hele stagevergoeding moeten terug betalen.
Kantonrechter: “De stageovereenkomst heeft daarmee een inhoud & strekking van een arbeidsovereenkomst”.
Daarbij stonden in de stageovereenkomst bepalingen over ziekteverzuim, vakantiedagen en de belasting van de stagevergoeding die lijken op bepalingen van een arbeidsovereenkomst.
Dat het bedrijf en de stagiair nooit de bedoeling hadden om een arbeidsovereenkomst te sluiten, maakt het oordeel niet anders. Die partijbedoeling, zoals de Hoge Raad dat noemt, is niet relevant voor het antwoord op de vraag wat voor soort overeenkomst is gesloten. Het gaat er om hoe partijen de overeenkomst uitvoeren.
Kijkend naar alle omstandigheden komt de Kantonrechter tot het oordeel dat het bedrijf met de stagiair een arbeidsovereenkomst heeft gesloten.
De loonvordering wijst de Kantonrechter toe. De stagiair had tijdens de ‘stage’ tenminste recht op het minimumloon.
Deze uitspraak laat zien dat de praktische uitvoering van de overeenkomst bepaalt wat voor soort overeenkomst partijen hebben gesloten. En dus ook welke rechten hebben partijen op basis van de uitvoering van de overeenkomst.
Het etiket op de overeenkomst is niet alles bepalend: als het kwaakt als een eend, is het een eend.
Bron: uitspraak Rechtbank Den Haag, 6 april 2021
Heb je vragen over deze uitspraak of andere vragen, vraag het Loods.aanBoord
