De werknemer is sinds 24 augustus 2014 in dienst als Training Sales & Business Development Manager bij een groot internationaal telecombedrijf. De medewerker is ziek en heeft geen toegang meer tot zijn werkaccount.
De werkgever stopt de salarisbetaling aan de zieke medewerker om twee redenen: hij is niet bereikbaar en hij werkt zijn reïntegratie tegen.
De werknemer zegt dat hij wel bereikbaar is. Niet via zijn werk- en privé emailadres die de werkgever gebruikt. Wel via zijn telefoon(apps), per post en via zijn jurist.
Verder weigert de werknemer een machtiging te tekenen. Die machtiging is nodig voor de overdracht van zijn medisch dossier naar een nieuwe arboarts. De werkgever vindt dit tegenwerken van de reïntegratie.
Vragen om meer informatie is volgens de werknemer geen tegenwerken van zijn reïntegratie.
De manager wil wel tekenen voor de overdracht van zijn dossier. Maar eerst wil hij kennis maken met de nieuwe arboarts. De werkgever gaat hier niet mee akkoord en betaalt geen salaris meer.
De werknemer start een kort geding om o.a. salaris en vakantiegeld te vorderen.
Bereikbaar zijn voor de werkgever is een verplichting van een zieke medewerker. Ben je niet bereikbaar, dan kan dit een gegronde reden zijn om loonbetalingen te stoppen.
In dit kort geding beoordeelt de Kantonrechter eerst of deze manager inderdaad niet bereikbaar was.
Hoe? Door heel praktisch de verstuurde emails en belgegevens te beoordelen. Dan blijkt dat de werkgever mailde naar adressen waarop de medewerker niet bereikbaar, terwijl de werkgever dat wist.
Verder is in de ‘call-logs’ van de telefoonprovider te zien dat de werkgever de werknemer wel belde. Maar na 2 of 3 seconden beëindigde de werkgever de oproep weer. De vraag van de Kantonrechter waarom de werkgever geen sms stuurde, laat hij onbeantwoord.
De Kantonrechter vindt dat de werkgever geen serieuze pogingen heeft gedaan om met de werknemer in contact te komen.
Dan het 2e punt. Het volgens de werkgever frustreren door de werknemer van zijn reïntegratie. De werkgever vindt dat werknemer tegenwerkt omdat hij geen akkoord geeft voor de overdracht van zijn medisch dossier. De werkgever vindt het verzoek om te tekenen, redelijk.
De werknemer heeft geen recht meer op loon als hij niet meewerkt aan een redelijk verzoek, aldus de werkgever.
Een zieke werknemer moet een arboarts in staat stellen om goed te behandelen. De overdracht van een medisch dossier is daarvoor noodzakelijk. De werknemer mag de overdracht weigeren uit angst dat de arboarts zijn privacy schendt. Maar de consequentie van die weigering is groot. De Kantonrechter oordeelt in deze zaak namelijk:
“Het belang van de werkgever bij de voortgang van de reïntegratie weegt zwaarder dan het privacybelang van de werknemer.”
Het verzoek van de werkgever om te tekenen voor de overdracht van het medisch dossier was dus een redelijk verzoek. Daarbij vindt de Kantonrechter het logisch dat een arboarts eerst het medisch dossier doorneemt voordat de werknemer op het spreekuur komt.
De loonstop over de periode dat de medewerker niet meewerkte aan de overdracht was terecht.
De loonstop over de periode waarin de werkgever onvoldoende deed om in contact te komen met de werknemer, was niet terecht.
Deze uitspraak laat het belang zien van communicatie tussen werkgever en de zieke werknemer. Mijn advies, investeer in inhoudelijk contact. Dat is wel zo verhelderend voor alle betrokkenen, en het verkleint het risico om onnodig verzeild te raken in juridische procedures.
Heb je vragen over deze uitspraak of andere vragen, neem contact op met Loods.aanBoord.
Bron: uitspraak Rechtbank Amsterdam, 2 juli 2021
